νεώχερμος

νεώχερμος (Α)

(κατά τον Ησύχ.) «γῆ νεωστὶ εἰργασμένη».

[ΕΤΥΜΟΛ. < *νέως, αμάρτυρο επίρρ. τού νέος (πρβλ. νεωσ-τί) + χέρμα «λίθος, χαλίκι»].